Review: August Burns Red - Leveler

August Burns Red – Leveler

Het is inmiddels alweer twee jaar geleden sinds “Constellations” uit is gekomen en aangezien August Burns Red traditiegetrouw om de twee jaar een nieuwe plaat uitbrengt is het nu tijd voor plaat nummer vier; “Leveler”.

Verwacht geen noemenswaardige bijzonderheden op deze nieuwste telg van de mannen uit Pennsylvania, strakke riffs, harde breakdowns het zit er allemaal weer in. Dit is metalcore pur sang. Na “Messengers” zijn de heren een meer melodieuzere kant ingeslagen op “Constellations”, die trend wordt gedeeltelijk voortgezet op “Leveler”.

Met nummers als “Empire”, “Cutting The Ties” en “Salt & Light”, die het live ongetwijfeld goed zullen gaan doen, bewijst August Burns Red maar weer eens dat ze het nog steeds kunnen. Naast de standaard beuk nummers zijn de heren ook niet schuw om her en der een beetje te experimenteren. Zo is er tijdens “Internal Canon” zowaar een stukje samba te horen, wat de song nagenoeg erg sterk maakt. Een ander voorbeeld is “Carpe Diem” waar ze laten zien dat het niet alleen maar om breakdowns draait.

Na de eerste luister beurt was ik niet bepaald onder de indruk, voor mijn gevoel speelde ze te veel op safe. Maar na een aantal draai beurten begint de plaat echt te groeien en kan ik niks anders concluderen dan dat ze het weer geflikt hebben.

Tracklist:

1. Empire
2. Internal Cannon
3. Divisions
4. Cutting the Ties
5. Pangea
6. Carpe Diem
7. 40 Nights
8. Salt & Light
9. Poor Millionaire
10. 1/16/2011
11. Boys of Fall
12. Leveler

Cijfer: 87/100

Review: Of Mice And Men - The Flood

Na het weinig bijzondere zelf-getitelde debuut van dit vijftal uit Californië begon ik met enige sceptici aan hun nieuwe plaat “The Flood”, terecht of onterecht?

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen; “The Flood” is vele malen beter dan eerstgenoemde cd. Het eerste wat opvalt zijn de chaotische screams van vocalist Austin Carlile. Waar hij op hun debuut ook al liet horen over een aardige stem te beschikken, heeft hij hier alle registers open getrokken, wat in een zeer aangenaam geluid resulteert.

Waar tegenwoordig de meeste bands binnen het post-hardcore genre voor een softer, melodieuzer, geluid kiezen, heeft Of Mice And Men dat juist niet gedaan. Waar voorheen volop gebruik werd gemaakt van clean backing vocals worden ze nu stukken beter benut.

Na de prima opener “O.G. Loko”, die meteen de toon van de hele plaat zet, gaat het album in hetzelfde tempo verder. Het eerste rust momentje is te vinden in de vorm van “My Understandings” om er daarna weer vol tegen aan te beuken met tracks als “Ohioisonfire” en “The Great Hendowski”. Uiteindelijk wordt de plaat in stijl afgesloten met de 2 minuten durende knaller “I'm A Monster”.

Uiteraard is het niet een en al lof dat ik voor deze plaat heb, zo klinken sommige nummers na een tijdje verdacht veel op elkaar en is het niet allemaal even vernieuwend meer, in de toch al zo overvolle, post-hardcore scene. Daar tegenover staat wel dat de plaat een constant hoog tempo heeft en maar 36 minuten duurt waardoor die voorbij is voordat je het doorhebt. Of de plaat op de lange termijn zich weet stand te houden durf ik niet te zeggen. Voor nu, zet ik hem in ieder geval nog een keertje op!

Tracklist:

1. O.G. Loko
2. Ben Threw
3. Letting You Go
4. Still Ydg'n
5. My Understandings
6. Ohioisonfire
7. Purified
8. Product Of A Murderer
9. Repeating Apologies
10. The Great Hendowski
11. I'm A Monster

Cijfer: 78/100